ไข่เจียว

ไข่เจียว ???

"พี่คะ.. ไข่เจียวจะใส่หมูสับด้วยไหมคะ ??"
เมื่อบทสนทนาบนโต๊ะอาหารถูกเบรก
เราสามคนอ้าปากค้างหันไปทางต้นเสียงอย่างพร้อมเพียง
บรรยากาศเงียบไปชั่วขณะ น้องพนักงานบริการทำหน้านิ่งรอคำตอบ

เป็นร้านอาหารริมทางเคยมาทานประจำ
ถูกเลือกต้อนรับยามมิตรสหายมาเยือนเสมอ
ไม่พลาดสั่งเมนูรสเด็ดคิดไว้ตั้งแต่ออกจากบ้าน
คือ "ผัดเผ็ดกบ" กับ "แกงป่าเนื้อ" ซึ่งถือเป็นเมนูซิกเนเจอร์ของร้าน

"ขอไข่เจียวด้วยหนึ่งจาน"
เมนูนี้แม้ไม่ใช่เมนูแนะนำ แต่ควรมีไว้ประดับโต๊ะ
เพราะทุกครั้งที่สั่งไม่เคยมีใครขัดและมันก็ดูเป็นมิตรกับลิ้นทุกคน
ซึ่งเมนูง่าย ๆ นี้มักถูกเสิร์ฟทีหลัง ทว่ามักหมดเกลี้ยงก่อนตลอด

คงเป็นช่วงเวลาหัวค่ำลูกค้ายังไม่แน่น
น้ำแข็งหลอดในแก้วเพิ่งละลายไปครึ่งก้อน
"ผัดเผ็ดกบ" หอมกลิ่นเครื่องเทศโชยเตะจมูก
ข้าวสวยอุ่น ๆ ยกตั้งบนโต๊ะตามมาติด ๆ ด้วย "แกงป่าเนื้อ"
"น่ากินจัง" กวีหนุ่มใหญ่เขยบ้านดินดำไม่รอช้ากระชับช้อนคู่มือ
จ้วงตักเข้าปาก "อร่อยจริงพี่"

ขณะเพลิดเพลินกับข้าวอุ่นแกงร้อน ชูรสด้วยเรื่องเล่าการเดินทางเป็นเครื่องเคียง

"พี่คะ.. ไข่เจียวจะใส่หมูสับด้วยไหมคะ ??"
"เออ...ขอเป็นกุ้งสับแล้วกัน"
นักเขียนนักร้องผู้อาวุโสสุดจากเกาะสมุยเลือกเป็นคนตัดสินใจ

กับข้าวพร่องไปครึ่ง กวีหนุ่มรินน้ำใส่แก้วอีกรอบแล้วยกซด
หวังช่วยดับรสเผ็ดจากเครื่องแกงอันดุดันไม่เกรงใจใคร

"พี่คะ..ไข่เจียวจะใส่หอมแดงไหม ??"
พนักงานสาวคนเดิมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

ผมเข้าใจในทันใดว่าทำไมไข่เจียวจานนี้จึงมีคำถาม
คงเพราะครั้งก่อนหน้านี้มีสาวจากมหาชัยมานั่งด้วย
เธอสั่งใส่หอมแดง พริกและมะเขือเทศ น้องพนักงานคงจำได้

นึกโทษตัวเองที่สื่อสารไม่ดี ไม่ครบถ้วน
บวกกับความใส่ใจในรายละเอียดของร้านอาหารต่อลูกค้า
เราจึงได้ไข่เจียวช้าผิดปกติ

ผมคิดก่อนพูดเสียงสุภาพดังฟังชัดเจน
"พี่ขอไข่เจียวกุ้งสับ ใส่แต่หอมแดง ไม่ใส่ผงชูรส
น้ำมันไม่ต้องเยอะ ขอเร็วหน่อยนะน้องพี่หน้าแดงแล้วครับ"
จบประโยคสนทนาไม่ลืมส่งยิ้มพร้อมผงกหัวแสดงความขอบคุณ

ผ่านไปอีกอึดใจ
ความเร็วในการตักอาหารและเคี้ยวของพวกเราช้าลง
ต่างจากยกแรกที่ต่างหิวกระหาย
กวีหนุ่มเผลอซี๊ดปากตักน้ำแข็งรินน้ำใส่แก้วเป็นรอบที่สาม

"พี่คะ...ไข่เจียวจะเอากรอบหรือไม่กรอบคะ ???"

เราสามคนลอบถอนใจเบา ๆ
เมนูไข่เจียววันนี้ไม่ง่ายเลย
รู้สึกอยากขอเข้าครัวไปช่วยเจียว