Happy-dead-day---- - CO-CREATION

" หนูสังเกตเห็นแม่หายใจแม่เข้าออกสั้น ๆ

ก่อนจะถึงนาทีสุดท้ายแม่แอ่นอกสูงหายใจแรงและลึกดังครืดคราด หนูรู้ทันทีว่าแม่กำลังจะจากไปแล้ว

จึงกระซิบข้างหูแม่ว่า ถ้าแม่จะไปก็ไปเลยนะไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว หนูดูแลตัวเองได้"

มิ้ม สมาชิกน้องใหม่ล่าสุดของทีมผม สาว อ. ดอกคำใต้ จ.พะเยา

เล่าถึงวาระสุดท้ายก่อนแม่จะเดินทางไกลสู่อีกภพภูมิ

ปีก่อนเธอเป็นบัณฑิตหน้าใสใหม่ป้ายแดงจากมหาวิทยาลัยสร้างคุณครูชื่อดังใน จ. เชียงใหม่

ดั่งสวรรค์กำหนดหรือไม่ก็เป็นโชคชะตาฟ้าลิขิต ส่งเธอมาพบกับพวกผม

งานทำค่ายอบรมจึงถูกจริต บวกความบังเอิญ เคมีคงตรงกันกับพี่ ๆน้อง ๆ คนเก่า

เธอจึงเข้าผูกมิตรได้อย่างรวดเร็วและเป็นที่รักของทีมงาน

แต่ก็ทำงานด้วยกันได้ไม่นาน

หลัง ๆ ไม่สะดวกรับงานเพราะต้องดูแลแม่วัย 53 ปี ผู้เจ็บป่วยด้วยโรคมะเร็งในถุงน้ำดี

คอยขับรถรับส่งแม่ไปทำคีโม เฝ้าปรนนิบัติยามแม่มีอาการข้างเคียงหลังรับการรักษา

ป้อนหยุกยา หาข้าวปลาให้ บีบนวดยามแม่ปวดเมื่อยตามตัว

หลายเดือนต่อมาอาการแม่มีแต่ทรงกับทรุด

เช้าวันวานชีพจรแม่หยุดเต้น ดวงวิญญาณออกจากร่างอย่างสงบในอ้อมกอดของลูกสาว บนที่นอนอันคุ้นเคยใต้ชายคาบ้านเกิด

ทิ้งไว้เพียงร่องรอยเรื่องราวความรักความอาลัยให้ลูกหลานญาติมิตรได้คิดถึง

"ตอนแม่จะไป หนูอยู่กับแม่สองคน

พอแน่ใจว่าแม่ไม่อยู่แล้ว หนูตั้งสติ ทำทุกอย่างที่เคยซ้อมไว้กับแม่ เร่ิมจากตะโกนบอกอาข้างบ้าน....."

มิ้มเล่าถึงลำดับขั้นตอนการจัดงานศพแม่ซึ่งได้วางแผนคุยกับแม่ไว้ก่อนเสียชีวิต

ทำเอาผมทึ่งในวิธีคิด " เตรียมตายก่อนตาย " ของครอบครัวนี้มาก

ก่อนเสียชีวิตแม่ได้สั่งเสียเตรียมจัดงานศพไว้ทุกอย่าง มอบหมายให้ใครจัดการเรื่องอาหาร

ดูแลเรื่องการเงิน ขอดอกไม้สดสีฟ้า ช่วยเตรียมเสื้อผ้าที่จะสวมใส่ให้ก่อนส่งแม่กลับบ้านเก่า

รูปถ่ายสำหรับประดับงานและอีกหลาย ๆ เรื่องถูกมอบหมายไว้ดั่งเป็น "พินัยกรรม"

เมื่อความตายของแม่น้องมิ้ม เป็นการสูญเสียซึ่งไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

จะมีเรื่องใดน่าเศร้าใจเท่ากับเห็นแม่หายไปจากบ้าน

แม่ผู้เหมือนเพื่อนสนิท เป็นหมอนข้างให้กอด สองแก้มดั่งยาดมให้หอมจูบ

"พี่ธม เมื่อแม่ไม่อยู่หนูคงไม่ร่าเริงแน่ ๆ แต่ก็จะพยายามไม่เศร้าเพราะเราตกลงกันแล้ว"

ขณะที่ผมได้พูดคุยกับเธอน้ำเสียงและแววตา

แม้ไม่เห็นรอยยิ้มเพราะถูกผ้าแมสบิดบัง

หากอ่านไม่ผิดน้องซ่อนความสุขไว้

หลังข้ามผ่านความทุกข์โศกจากการเตรียมใจมาก่อนแล้ว

มันเป็นความสุขเมื่อเห็นแม่จากไปอย่างสงบ

ได้ "ให้" ในส่ิงที่แม่อยากเห็น

ได้ "ทำ" ในเรื่องแม่คาดหวัง

ทั้งหมดเป็นดั่งของขวัญวันตายอันมีความหมายไม่ต่างของขวัญวันเกิด

"หนูรู้สึกภูมิใจมาก ๆ ที่ได้แต่งหน้าครั้งสุดท้ายให้แม่

หนูทาปากสีชมพูซึ่งแม่ชอบ ก่อนจะส่งร่างแม่เข้าโลง หนูเหมือนเห็นแม่ยิ้มด้วยนะพี่"

มิ้มเล่าเสียงใสออกไม้ออกมือชนิดภาษาละครเวทีเรียกว่า "เล่นใหญ่รัชดาลัยเธียเตอร์"

ก่อนผมลากลับ เพราะต้องรีบขับรถขึ้นเขาก่อนสิ้นแสงตะวัน

อีกระยะทางนั้นยังไกลห่างเกือบ 200 กิโลเมตร

น้องมิ้มเอ่ยปากชักชวนเข้าไปลาแม่และอยากบันทึกภาพไว้

" พี่ ๆ มาถ่ายรูปกับแม่กันเถอะ

ขอท่าแบบไม่เศร้านะ เพราะแม่ไม่ชอบ"

แม้น้องไม่บอก ผมเองก็ไม่ชอบหน้าเศร้า ๆ

หลังผ้าแมสเรากำลังยิ้มอยู่นะแม่

28 ต.ค. 65

Happy dead day ???